okryć

okryć
{{stl_3}}okryć {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ɔkrɨʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}]{{/stl_4}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_8}}-je{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_6}}okrywać {{/stl_6}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ɔkrɨvaʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_37}}perf{{/stl_37}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_31}}I. {{/stl_31}}{{stl_26}}vt {{/stl_26}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}\okryć coś czymś {{/stl_22}}{{stl_14}}etw mit etw bedecken {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_18}}\okryć kogoś {{/stl_18}}{{stl_63}}hańbą{{/stl_63}}{{stl_18}} {{/stl_18}}{{stl_14}}jdm Schande bereiten {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_31}}II. {{/stl_31}}{{stl_26}}vr {{/stl_26}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}nakryć się{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}\okryć się czymś {{/stl_22}}{{stl_14}}sich {{/stl_14}}{{stl_53}}+akk {{/stl_53}}{{stl_14}}mit etw bedecken {{/stl_14}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_60}}lub {{/stl_60}}{{stl_32}}zudecken{{/stl_32}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}pokryć się{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}sich {{/stl_14}}{{stl_53}}+akk {{/stl_53}}{{stl_14}}bedecken {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_18}}\okryć się {{/stl_18}}{{stl_63}}żałobą{{/stl_63}}{{stl_18}} {{/stl_18}}{{stl_14}}in Trauer versinken {{/stl_14}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • okryć — dk Xa, okryję, okryjesz, okryj, okrył, okryty okrywać ndk I, okryćam, okryćasz, okryćają, okryćaj, okryćał, okryćany 1. «nakryć z wierzchu albo ze wszystkich stron; osłonić, otulić» Okryć kogoś szalem, chustką, płaszczem. Okrywano róże słomą. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • okryć hańbą — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}{{stl 7}} dokonać czynu uważanego za niegodny i narazić siebie lub innych na pogardę, wstyd, niesławę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okryć hańbą swych bliskich, drużynę, miasto, ojczyznę, herb. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • okryć się sławą — {{/stl 13}}{{stl 7}} dokonać bohaterskich czynów; zasłużyć na podziw : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nasze wojska okryły się sławą podczas ostatniej wojny. Rycerz powrócił do zamku okryty sławą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • okryć się żałobą — {{/stl 13}}{{stl 7}} zasmucić się, pogrążyć się w żalu, opłakiwać kogoś lub coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po czyjejś śmierci cały kraj okrył się żałobą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • okrywać się – okryć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okrywać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}żołnierz okrył się płaszczem. Dziewczyna okryła się szalem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • okrywać — → okryć …   Słownik języka polskiego

  • okrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, okrywaćam, okrywaća, okrywaćają, okrywaćany {{/stl 8}}– okryć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, okryję, okryje, okryty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nakrywać, przykrywać coś ze… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kir — m IV, D. u, Ms. kirze; lm M. y «czarny materiał symbolizujący żałobę; strój żałobny» Żałobne kiry. Okryć trumnę, zwłoki kirem. Okna przysłonięte kirem. ◊ książk. Okryć się kirem «przywdziać żałobę; pogrążyć się w żałobie, w żalu» ‹z niem.› …   Słownik języka polskiego

  • pookrywać — dk I, pookrywaćam, pookrywaćasz, pookrywaćają, pookrywaćaj, pookrywaćał, pookrywaćany «okryć wiele osób lub wiele czegoś, okryć coś w wielu miejscach» Pookrywać śpiące dzieci. Pookrywać meble pokrowcami. pookrywać się strona zwrotna od pookrywać …   Słownik języka polskiego

  • chustka — ż III, CMs. chustkatce; lm D. chustkatek «kwadratowy kawałek tkaniny stanowiący część ubrania lub służący do ozdoby, do użytku osobistego itp.» Wełniana chustka. Chustka na głowę, na szyję. Chustki do nosa. Wiązać, zawiązać chustkę. Okryć się… …   Słownik języka polskiego

  • derka — ż III, CMs. derkarce; lm D. derkarek «gruby, kosmaty koc używany jako okrycie na konie; okrycie na nogi, zwłaszcza w podróży; dera» Okryć konia derką. ‹ukr. z tur.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”